قرطاء، نام تیره‌ای از قبیله "بنیبکر بن کلاب" بود که نسبت به مسلمانان مدینه و شخص پیامبر صلی الله علیه و آله سر ستیز داشته و همیشه با آنان دشمنی میکردند و مخالفان و دشمنان اسلام را تقویت و همراهی می‌نمودند.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای خاموش کردن فتنه قرطاء و زمین‌گیر کردن گردنکشان این طایفه، محمد بن مسلمه را در رأس سی رزمنده مسلمان به سوی آنان اعزام کرد. محمد بن مسلمه در دهم محرم سال ششم قمری از مدینه خارج گردید و رفت و بازگشت او به مدت نوزده روز ادامه یافت و یک روز مانده به آخر محرم به مدینه بازگشت نمود.

وی، به فرمان رسول خدا صلی الله علیه و آله شب‌ها را راه میپیمود و روزها را در استتار کامل به استراحت میپرداخت. تا این که پس از چند روز راهپیمایی به گروهی از قبیله "مُحارب" رسید که آنان نیز در دشمنی با اسلام، همدست مخالفان بودند. سپاهیان اسلام، آنان را غافلگیر کرده و با کشتن یک تن از آنان، شتران و گوسفندان آنان را به غنیمت گرفتند و سایر افراد دشمن تاب مقاومت نیاورده و ناچار راه گریز در پیش گرفتند.

محمد بن مسلمه، پس از آن به منطقه‌ای رسید که مشرف به طایفه بنیبکر بود. وی، در آن مکان بر آنان شبیخون زد و با کشتن ده نفر از افراد بنیبکر، شتران و گوسفندان زیادی از آنان به غنیمت گرفت و از این راه، دشمن را از جهت نیروی انسانی و اقتصادی در فشار قرار داد و توان تهاجم‌های بعدی را از آنان سلب نمود. محمد بن مسلمه در این نبرد، در حدود یکصد و پنجاه شتر و سه هزار رأس بز و گوسفند از بنیبکر و بنیمحارب به غنیمت گرفت و همه آن‌ها را به مدینه منتقل کرد.[۱]

پی‌نوشت:
1. المغازی (واقدی)، ج 1، ص 534.

منبع: روز شمار تاریخ اسلام، سید تقى واردى، جلد اول، ماه محرم